درباره روابط عمومی

روابط عمومی هنر برقراری ارتباط در جهت اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به مخاطبان و همچنین زمینه سازی برای دریافت انتظارات و خواسته های مخاطبان برای حرکت در مسیر آن است .به عبارت دیگر روابط عمومی هنر مردم داری است. روابط عمومی تمامی تلاش خود را معطوف تنظیم روابط سازمان و مردم می کند، هوشمندانه سعی می نماید اهداف و برنامه ی سازمان با اتکاء به اصول اخلاقی و رسالت حرفه ای در قالب کار برنامه ای در جهت تحقق و حفظ منافع سازمان و مردم بکار بندد. وظایف روابط عمومی برقراری ارتباط صحیح و منطقی و اصولی با مخاطبان و همچنین اطلاع رسانی شفاف و روشن و دریافت انتظارات و خواسته های مخاطبان با بکار گیری روش و فنون مختلف می باشد.

اصطلاح روابط عمومی برای نخستین بار در ایالات متحده امریکا و در نوشته های اتحادیه راه آهن ایالات متحده آمریکا به کار برده شد و دهه اول قرن بیستم، نخستین دفاتر روابط عمومی در موسسات این کشور ایجاد گردید. در سال 1906 اولین شرکت خصوصی که تنها خدمات روابط عمومی را به مشتریان خود ارائه می کرد به وجود آمد. نخستین شرکت روابط عمومی توسط " ایوی لی" خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز در شهر نیویورک تاسیس گردید. این فرد را پدر راوبط عمومی در امریکا می نامند.

با این که ریشه های تاریخی شکل گیری روابط عمومی در گذشته های دور قرار دارد با این وجود می توان گفت که آغاز واقعی روابط عمومی به صورتی که امروزه مورد عمل قرار می گیرد از سال های 1900 به بعد شروع شده است.

تغییر مفهوم روابط عمومی در طول زمان نشان دهنده سیرتکاملی کارکرد آن در سازمان‌ها و جوامع مختلف است مفاهیم مختلفی که روابط عمومی در طول زمان یافته است نشان دهنده کوشش یک حرفه در حالت شکل گیری و رو به توسعه است که در جستجوی تبیین شناساندن و تثبیت هویت خاص خویش است.

روابط عمومی در ایران

آنچه ما اکنون به عنوان روابط عمومی چه از نظر حرفه و چه از نظر اصطلاح باز می شناسیم برای نخستین بار در شرکت ملی نفت ایران پدیدار گشته است . در میان موسسات و سازمان های بخش خصوصی و دولتی در ایران ، شرکت ملی نفت ایران برای اولین بار و پیش از همه دفتر روابط عمومی تاسیس نمود. نخستین همایش روابط عمومی در ۳۰ آذر ماه ۱۳۴۳ در آبادان و دومین همایش در ۱۳ مهر ۱۳۴۴ در کرمانشاه برگزار شد. پس از تشکیل واحدهای روابط عمومی در ایران، نیاز به آموزش مسئولان روابط عمومی و کارمندان این واحدها احساس شد. نخستین بار تشکیل کلاس⁯های کوتاه مدت آموزش روابط عمومی در وزارت اطلاعات و جهانگردی سابق شکل گرفت و پاره⁯ای از وزارتخانه⁯ ها مثل امور خارجه، آموزش آن را به کارمندان و وابستگان خود در بیشتر کشورهای خارجی به صورت رسمی با تشکیل دوره⁯های کوتاه مدت شکل دادند.

در سال ۱۳۴۵ مطالعاتی درباره تشکیل دانشکده روابط عمومی صورت گرفت که منجر به تشکیل مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی در سال 1340 شد. پس از انقلاب اسلامی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، رشته کارشناسی علوم اجتماعی با گرایش علوم ارتباطات به جای رشته روابط عمومی پدید آمد.

اکنون پهنه روابط عمومی، بیشتر کانونی بین‌المللی پیدا کرده است و تکنولوژی، راه امکانات ارتباطی جدیدی را به روی آن گشوده و کارشناس حرفه‌ای روابط عمومی، مدام با تضادهای عمده درگیر است. حداقل، بخشی از پیشرفت‌ها و تحولات در روابط عمومی، مرهون نیروهای اجتماعی و پیشرفت تکنولوژیک است. مسئولیت‌های روزافزون و تعهدات گسترده تری که بر عهده روابط عمومی نهاده شده،کارشناسان روابط عمومی را به مطالعه پیگیر برنامه‌های آموزشی، نظریه و معیارهای حرفه‌ای برانگیخته است.

جایگاه روابط عمومی بسیار گسترده و عمیق‌تر از یک اطلاع‌رسانی سازمان‌مدار است تا جایی که گفته می‌شود در برخورد تمدن‌ها، این روابط عمومی‌ها هستند که از شدت برخورد می‌کاهند و زمینه تفاهم را در ابعاد کلان فراهم می‌آورند.